نذر امام رضا (ع)

حواس شاعری ام زوم می کند به شما
نه اینکه فکر کنم می کشانی ام آنجا
که پر شده ست هوا از سوالهای سپید
نگاه نقره ای و گنبدی به رنگ طلا
شبیـه پر زدن یک پـرنـده از سیمـی
به سمت نور و صدا و درخت های رها
نگـاه می شـوم و پابـه پای کاشـی ها
عبـور می کنـم از ایستگاه های شفا
چقدر زائـر شفـاف در شـما هستند
چقدر صورت شطرنجی آمده ست اینجا
عبای لطف شما روی دوش این مردم
چنان رها شده که فکر می کنم آیا –
شما صبور و بزرگی،یا کمی خوش بین
که لطف های مساوی می آورید آقا
مـگر اجـازه نـدارم مریدتـان باشـم
مرید آهوی چشم زلالتان ، کاما ،
غریبی دلتـان ، دسـت دستـگیرییتان
به پای بوس تو هستم همیشه تا حالا
*فاطمه قائدی